Rodzaje płytek podłogowych
Płytki podłogowe występują w wielu rodzajach. Najpopularniejsze to gres, terakota i ceramika. Gres cechuje się wysoką wytrzymałością i niską nasiąkliwością. Terakota ma bardziej rustykalny charakter. Płytki ceramiczne oferują szeroką gamę wzorów i kolorów. Każdy typ ma swoje zalety, które warto rozważyć przy wyborze.
Gres sprawdza się świetnie w miejscach o dużym natężeniu ruchu. Jest odporny na ścieranie i łatwy w utrzymaniu czystości. Gres występuje w wielu formatach, od małych mozaiek po duże płyty. Terakota nadaje wnętrzom ciepły, naturalny wygląd. Ceramika pozwala na dowolne aranżacje dzięki różnorodności wzorów.
Przy wyborze płytek należy zwrócić uwagę na ich parametry techniczne. Ważna jest klasa ścieralności, antypoślizgowość i mrozoodporność dla płytek zewnętrznych. Twardość płytek określa skala PEI od 1 do 5. Do pomieszczeń mieszkalnych zaleca się minimum PEI 3.
Warto rozważyć też aspekt estetyczny. Rozmiar płytek wpływa na odbiór przestrzeni – duże optycznie powiększają pomieszczenie. Kolor i faktura płytek powinny komponować się z wystrojem wnętrza. Jasne odcienie rozjaśniają pomieszczenie, ciemne dodają elegancji.
Przygotowanie podłoża pod płytki
Odpowiednie przygotowanie podłoża jest kluczowe dla trwałości posadzki. Podłoże musi być równe, suche i czyste. Nierówności przekraczające 2 mm na 2 m długości należy wyrównać. Do tego celu stosuje się masy samopoziomujące lub zaprawy wyrównujące.
Wilgotność podłoża nie powinna przekraczać 2% dla podłoży cementowych i 0,5% dla anhydrytowych. Pomiar wykonuje się wilgotnościomierzem. Zbyt wilgotne podłoże grozi odspojeniem płytek. Powierzchnię należy dokładnie odkurzyć i odtłuścić przed układaniem.
Na podłożach chłonnych stosuje się grunt zwiększający przyczepność. Gruntowanie wyrównuje chłonność i wzmacnia powierzchnię. Na trudnych podłożach zaleca się stosowanie folii w płynie jako hydroizolacji. W pomieszczeniach mokrych konieczne jest wykonanie hydroizolacji.
Dylatacje konstrukcyjne budynku muszą być odwzorowane w warstwie płytek. Stosuje się też dylatacje obwodowe przy ścianach i słupach. W dużych pomieszczeniach wykonuje się dylatacje pośrednie co 25-30 m². Prawidłowe dylatowanie zapobiega pękaniu płytek.
Wybór kleju do płytek
Dobór odpowiedniego kleju zależy od rodzaju płytek i podłoża. Do gresu poleca się kleje elastyczne klasy C2. Na ogrzewanie podłogowe stosuje się kleje o podwyższonej elastyczności. Do płytek wielkoformatowych konieczne są kleje odkształcalne klasy S1 lub S2.
Kleje dzieli się na cienkowarstwowe (2-5 mm) i średniowarstwowe (6-20 mm). Te drugie sprawdzają się przy nierównościach podłoża. Czas otwarty kleju to okres, w którym zachowuje on przyczepność po rozprowadzeniu. Wynosi on zwykle 20-30 minut.
Do pomieszczeń mokrych i na zewnątrz stosuje się kleje wodoodporne. Kleje szybkowiążące umożliwiają szybsze oddanie posadzki do użytku. Dla płytek jasnych i przezroczystych zaleca się kleje białe. Kleje elastyczne kompensują naprężenia termiczne i mechaniczne.
Zużycie kleju zależy od formatu płytek i rodzaju pacy. Dla płytek 30×30 cm wynosi około 3-4 kg/m² przy pacy 8 mm. Duże płytki wymagają kleju po obu stronach dla lepszej przyczepności. Klej należy przygotować zgodnie z instrukcją producenta.
Techniki układania płytek
Układanie rozpoczyna się od rozplanowania ułożenia płytek. Należy unikać wąskich docinek przy ścianach. Pierwszą płytkę układa się w narożniku pomieszczenia. Stosuje się krzyżyki dystansowe dla zachowania równych odstępów. Szerokość fugi zależy od formatu płytek i wynosi zwykle 2-5 mm.
Klej rozprowadza się pacą zębatą. Wielkość zębów pacy dobiera się do formatu płytek. Płytki dociska się ruchem lekko posuwistym. Poziom sprawdza się poziomicą, a równość łatą. Nadmiar kleju usuwa się na bieżąco wilgotną gąbką.
Przy układaniu wzorów należy wcześniej rozplanować układ. Plytki i terakota mogą być układane w różne wzory, np. na mijankę czy jodełkę. Przycinanie płytek wykonuje się specjalną maszynką lub szlifierką kątową z tarczą diamentową. Otwory wycina się wiertłem do glazury.
Po ułożeniu płytek należy odczekać 24-48 godzin przed fugowaniem. Fugowanie wykonuje się pacą gumową, rozprowadzając zaprawę po przekątnej płytek. Nadmiar fugi usuwa się wilgotną gąbką. Spoinowanie silikonem wykonuje się w narożnikach i przy urządzeniach sanitarnych.
Pielęgnacja i konserwacja płytek
Prawidłowa pielęgnacja zapewnia długotrwały efekt estetyczny posadzki. Do codziennego czyszczenia wystarczy ciepła woda z dodatkiem łagodnego detergentu. Należy unikać środków zawierających kwasy, które mogą uszkodzić fugę. Do trudniejszych zabrudzeń stosuje się specjalne preparaty do płytek.
Fugom można przywrócić pierwotny kolor stosując środki do renowacji fug. Zabezpieczenie fug impregnatem ułatwia utrzymanie czystości. Płytki gresowe nie wymagają impregnacji. Terakotę i kamień naturalny zaleca się zaimpregnować dla ochrony przed plamami.
Uszkodzone płytki można wymienić pojedynczo. Wymaga to usunięcia fugi wokół płytki i wykucia jej. Nową płytkę przykleja się na świeży klej. Można też stosować naprawy punktowe przy drobnych uszkodzeniach. Dostępne są specjalne zestawy naprawcze do płytek.
Regularne czyszczenie i konserwacja przedłużają żywotność posadzki. Warto stosować wycieraczki przy wejściach, aby ograniczyć wnoszenie piasku. Pod meblami należy stosować podkładki ochronne. Unikanie kontaktu z silnymi barwnikami zapobiega powstawaniu plam na jasnych płytkach.
